Column 

Kom op voor woningzoekenden

Op 1 maart is het drie jaar geleden dat ik mijn functie als bestuurder van Nijestee heb neergelegd. Toen Wijkmakers mij vroeg om de eerste column in een serie over actuele thema’s in de wijkvernieuwing in Groningen te schrijven, aarzelde ik. Ik wil mijn voormalige collega’s en opvolgers niet voor de voeten lopen. Wie zit te wachten op een ‘stem uit het graf’?

Maar goed, ik heb wel iets op het hart. Ik volg de ontwikkelingen in de stad nog altijd op de voet, onder andere via onze lokale media zoals het Dagblad van het Noorden.

Zichtbaar patroon

Er valt mij een patroon op als het gaat om woningbouwprojecten in Groningen. Het begint met een plan dat het nieuws haalt. Al snel volgen reacties van omwonenden of (al dan niet zelfbenoemde) experts die onthutst zijn en zich tekortgedaan en gepasseerd voelen. De kritiek is voorspelbaar: niet gehoord zijn, zorgen over parkeerdruk, slagschaduw van een gebouw en/of verlies van bomen of andere natuurwaarden. Wat opvalt, is dat daarna niet langer het plan, maar de tegenstanders ervan het nieuws domineren.

Vaak hebben deze tegenstanders de regelgeving aan hun kant. Dat is ook logisch, want regelgeving is nu eenmaal eerder geschikt om iets te verbieden dan om iets mogelijk te maken. Met de wet in de hand kunnen omwonenden, natuurorganisaties, erfgoedbeschermers en andere belanghebbenden plannen blokkeren of flink vertragen. En ja, soms is dat ook terecht: vleermuizen, oude bomen en markante gebouwen verdienen bescherming.

Wat ik daarbij node mis, is een stem die het opneemt voor woningzoekenden. De realiteit is namelijk schrijnend: ellenlange wachtlijsten, overvolle asielzoekerscentra, en jongeren en starters die nauwelijks een betaalbare woning kunnen vinden. Als vrijwilliger in het AZC bij mij in de buurt zie ik hoe steeds vier mensen moeten samenleven op 20 m², terwijl ze soms al een jaar wachten op een woning. Mijn 28-jarige neef woont weer bij zijn ouders omdat een kamer van 20 m² hem 700 euro per maand kost. Mijn dochter betaalt 1300 euro voor een klein appartement. Iedereen kent zulke verhalen.

Geluid in de media

Wat mij verbaast en ergert, is het gebrek aan aandacht voor deze groepen in de lokale media en politiek. Waar zijn de stemmen die opkomen voor starters, jongvolwassenen en vluchtelingen? Waar zijn de politici zoals Jan Schaefer, die ooit onomwonden stelde: “In gelul kun je niet wonen”? De kraakbeweging met hun slogan ‘Geen woning, geen kroning’ is helaas verboden, door toedoen van de Volkspartij voor Vastgoedbelangen en Dividend gedreven beleid.

In de media klinkt het geluid van vastgoeduitbaters, die misbruik maken van de situatie door woekerhuren te vragen, wél luid en duidelijk, getuige de opiniestukken die pleiten voor het beschermen van commerciële verhuurders tegen de huurreguleringsmaatregelen van de wet Betaalbare huur. Het argument? Anders “kan het niet meer uit” voor de verhuurders, en zijn ze genoodzaakt woningen te verkopen. Nou en? Dan kunnen ze gekocht worden door mensen die er zelf gaan wonen. Daarnaast lijken raad en college van B&W in Groningen de vertraging van de woningbouw en de resulterende krapte en opwaartse druk op de woonlasten te accepteren, zolang er maar “duurzaam” gebouwd wordt. Het aantal sociale huurwoningen in de stad groeit nauwelijks. Hallo!?

Zet je in!

Mijn oproep is dus: raadsleden, wethouders, corporatiebestuurders, journalisten én wijkbewoners, zet je in voor de vergeten groepen zonder gezicht en zonder huis. Focus op kansen: waar kunnen we wél bouwen, ook nog op een manier die de wijk versterkt? Waar is ruimte? Waar kan een kantoor- of schoolgebouw worden herbestemd? Stel een kansenkaart op voor de stad en haar omgeving, niet alleen met fysieke, maar ook met sociale lagen. Combineer woningbouw met voorzieningen en nieuwe bomen. Betrek bewoners en deskundigen aan de voorkant. Er zijn genoeg bewoners die bereid zijn mee te denken, zoals eerder in de Oosterparkwijk en Selwerd. En ja, we kunnen best toe met minder ruimte voor auto’s. En nee, de raaigraswoestijn van de gangbare landbouw is geen natuur.

Gebiedsontwikkeling hoeft geen zero-sum game te zijn: meer woningen, verduurzaming en versterking van natuurwaarden kunnen hand in hand gaan. Maar daarvoor is visie en daadkracht nodig.

Tot zover mijn ‘stem uit het graf’, met de vriendelijke groet’n!

(Foto, OOG TV)