De werkwijze

Voordat een team aan de slag kan, moet precies duidelijk zijn welk probleem opgelost moet worden. Het ophalen en toetsen van het vraagstuk wordt gedaan door de organisatie van Wijkmakers. Voorbereiding is met name iets wat achter de schermen gebeurt en waar de organisatie van Wijkmakers mee aan de slag gaat.

Deelnemers aan de Wijkmakers Werkplaats worden gezocht en gekoppeld aan een vraagstuk door de organisatie van Wijkmakers. Gelet wordt op diversiteit in achtergrond en ervaring.

Deelnemers aan de Werkplaats ontmoeten de rest van hun team. Ze maken kennis met elkaar en het vraagstuk. De locatie van de ontmoeting hangt af van het vraagstuk. Op deze dag zal de indiener van het vraagstuk het probleem aan het team pitchen. Dit kent geen vaste vorm en kan worden gedaan naar eigen invulling. Het doel is dat de deelnemers het probleem voelen en ervaren.

Het vraagstuk verkennen. Denk hierbij aan allerlei verschillende manieren: op pad, ontmoeten, meelopen, excursies, workshops/lezingen en praten met betrokkenen van het probleem. Dit is ook de aftrap van de Design Thinking-methodiek.

Het doel hiervan is om zo breed mogelijk te denken, buiten de kaders en vaste patronen, en zoveel mogelijk ideeën te genereren. In elk idee zit immers een positief element waarop verder kan worden gebouwd. De mensen, de plek en het probleem zelf staan hierbij centraal en worden tijdens het hele proces van deze stap betrokken.

Samen met de vraagsteller en betrokkenen uit de wijk gaat het team checken of ze op de juiste koers zitten. Gaan jullie de goede richting op? Ook hierbij is het van belang dat ideeën niet worden afgeschoten, maar dat er positief wordt gebrainstormd en geplust. Naar aanleiding hiervan kan het team conclusies trekken en eventueel van koers wijzigen.

Dit is het moment om de ideeën te trechteren. Het doel is om tot een aantal concrete concepten te komen. In deze stap zijn zaken als haalbaarheid en aansluiting van de doelgroep wel van belang. Hoe filter je de goede elementen uit al die ideeën uit stap 5 en vorm je die om tot een werkbaar concept?

Tijdens deze stap maken de deelnemers een prototype. Dat klinkt ingewikkeld, maar is in feite niets meer dan een probeersel dat bijdraagt aan het oplossen van de vraag. Dit kan een fysiek iets zijn, maar ook een uitgewerkt proces.

Want 'the proof of the pudding is in the eating'. Het prototype wordt kleinschalig getest waar het probleem zich voordoet: in de wijk, bij de betrokkenen zelf. Werken je prototypes? Wat moet er worden verbeterd? Wat zijn de reacties? Afhankelijk van het complexe vraagstuk vraagt dit tijd en doorzettingsvermogen. En natuurlijk een gedegen evaluatie, met een plan voor een volgende ronde testen óf het opschalen naar een definitieve oplossing of oplossingen.

De definitieve oplossing (of oplossingen) wordt gepresenteerd aan de vraagstuksteller en betrokkenen. De vorm van oplevering is vrij, maar het vervolg dat eraan wordt gegeven is cruciaal: want welke oplossing gaan we oppakken? De beslissers krijgen niet de keuze óf ze een oplossing kiezen, maar wélke. Ten koste van alles moet worden voorkomen dat de ideeën in een la verdwijnen, dat haalt de kracht uit de aanpak.