Column 

Je leest het hier!

Het begint bij het hofje om de hoek

Als mensen horen dat ik als gemeenteraadslid niet uit Groningen kom, reageren ze vaak verbaasd. Ik ben opgegroeid in een piepklein dorpje in Brabant, waar iedereen elkaar kende. Als eerstejaars student belandde ik hier jaren geleden in een studentenflat in Selwerd. Een wereld van gedeelde woonkamers, campingtoiletten en meer onbekende gezichten dan het aantal inwoners van mijn dorpje. Alles was nieuw: de stad, de mensen, en het zelfvertrouwen dat je nodig hebt om te geloven dat je uiteindelijk wel vrienden zult maken. Die flat voelde al snel als een gemeenschap. Een klein dorp, midden in de stad.

Inmiddels woon ik langer in Groningen dan ik in dat piepkleine dorpje heb gewoond en ben ik na vele verhuizingen in De Hoogte beland. Nu ik zoveel van de gemeente heb gezien en ook gemeenteraadslid ben, voelt het alsof achter elke hoek een spreekwoordelijk hofje schuilt waar mensen in gemeenschappen onderdeel zijn van elkaars dagelijks leven. De hondeneigenaren die elkaar groeten, de buren in de avondzon, of het letterlijke hofje bij mij om de hoek, waar door een bewonersinitiatief in een prachtige moestuin de cohesie in De Hoogte versterkt wordt.

Waar betrokkenheid begint

Als gemeenteraadslid houd ik me veel bezig met hoe we onze inwoners kunnen betrekken bij ons beleid. Maar betrokkenheid begint niet bij een beleidsstuk of een inspraakavond. Het begint in het dorp, de wijk, de gemeenschap waar jij je bij thuis voelt. Als je je daar betrokken en gehoord voelt, als je eigenaarschap over je eigen leefomgeving voelt, ontstaat er ruimte om ook mee te denken op grotere schaal. Een van de dingen die het meeste indruk op me heeft gemaakt toen ik raadslid werd, is hoeveel er op initiatief van inwoners in onze gemeente gebeurt. Pluktuinen, buurtmoeders, voedselbossen, wijkbedrijven. Al die initiatieven die ontstaan omdat mensen iets willen verbeteren in hun omgeving. Omdat ze geloven dat het anders kan. Dat het groener, gezelliger, leefbaarder mag. Dat het hún wijk is.

 Participatiebeleid 

Om al die energie te ondersteunen, hebben we als gemeente een nieuw participatiebeleid opgesteld met daarbij een aparte nota voor bewonersorganisaties en initiatieven. Niet alleen als papieren plan, maar als een duidelijke afspraak met onze inwoners: dit is wat je van ons mag verwachten. We hebben vastgelegd hoe je de gemeente kunt betrekken bij je ideeën, en hoe wij je daar beter bij kunnen helpen. Bijvoorbeeld door subsidies voor bewonersorganisaties toegankelijker te maken en langdurige bewonersinitiatieven structureel te ondersteunen.

Maar participatie is meer dan plannen maken. Het is ook durven loslaten. Vertrouwen hebben. Als politiek moeten we ruimte geven. En dat begint bij echt luisteren. Niet alleen naar de mensen die vanzelf hun weg weten te vinden naar een inspraakavond, maar juist ook naar hen die we te vaak missen. Daarom hebben we als gemeenteraad in de participatieverordening, de regels die bij het beleid horen, nu ook vastgelegd dat participatie inclusief moet zijn. Dat er een plicht is voor het betrekken van ondervertegenwoordigde groepen. Dat het gebruik van begrijpelijke taal geen gunst is, maar een recht. Want meedoen begint bij begrijpen, en bij het gevoel dat jouw stem ertoe doet, ook als je nieuw bent in de wijk, een beperking hebt of de taal niet helemaal spreekt.

Het belang van meedoen

In Selwerd, een paar straten verderop, worden bloemenperken geplaatst die bewoners zelf onderhouden. Het is een klein gebaar met een groot effect. Het laat zien dat je niet alleen gebruikmaakt van de openbare ruimte, maar dat je er ook samen iets aan kunt toevoegen. Dat je omgeving van jullie is en maakbaar is. We leven in een maatschappij die vereenzaamt. Het is nu belangrijker dan ooit om je buurt te ontdekken en je buren te kennen. Van de echte stadjer tot de nieuwkomer, van je buurvrouw in een rolstoel tot de mensen van het bewonersinitiatief bij jou om de hoek. Dus een oproep aan jou: kijk op de agenda van het dorpshuis of wijkbedrijf in jouw buurt, ga eens langs bij dat bewonersinitiatief. Ze hebben taallessen, yoga klassen, tuinier dagen en knutselmiddagen; iedereen is welkom.

Onze gemeente is geen optelsom van stenen en regels, ze leeft door de mensen die er iets van maken. Dat betekent dat de gemeente bij processen die zij organiseert zichzelf actief vragen moet blijven stellen. Zitten we hier met een afspiegeling van de wijk? Wat hebben anderen nodig om mee te kunnen doen? Wie hebben we nog niet gehoord? Maar als we willen dat participatie op grote schaal gebeurt, beginnen we in ons dorp, in de straat, in de gemeenschap waar we ons thuis voelen. Die vragen zijn dus niet alleen voor ons als gemeente, maar voor ons allemaal. En misschien, heel misschien, begint dat wel met een gesprek, een bloemperk of bij het hofje om de hoek.